تورو می کشیدم که یادم نری

من شاعرو عشق نقاش کرد

دلم گرفت،

خیال خواب ندارم،

زبان شعر هم ندارم،

تا مثل ان وقتها، که هرباری بر دلم، فوری به روی کاغذ خالی می شد،

و می شد با خیال راحت خیلی وقتها انها را خواند ،

وکسی بود که گوش کند،

و همراه شود،

گاهی تعریف کند،

یادش بخیر،

همیشه از این شبها و از این حسها داشتم،

اما زمانی دوستش داشتم،

اما دیگر نه،

اخرین شب عید است،

15 دقیقه مانده تا سیزده ،

و من نمیدانم، این نحسی 13 است که پیش امده؟

یا این سال نکو از نوروزش اینگونه پیداست؟

کاش می دانستی خدای من

گاهی چه اندازه دلم می گیرد،

و نمیدانم چرا کاری نمیتوانم برایش انجام دهم،

و تو هم خدا،

که اینهمه همیشه با من مهربانی،

ساکت می نشینی و نگاه می کنی...

دل گرفته من خدای بزرگ ... دیدن ندارد....

بازش کن... بعد بنشینو تماشایش کن...

بلور خاطره

برف میاد
اما چه فایده،
دیگه دونه های برفم،
با بلولاری قشنگش،
مثل اونروز
بی تو تکرار نمیشه.