دلم گرفت،

خیال خواب ندارم،

زبان شعر هم ندارم،

تا مثل ان وقتها، که هرباری بر دلم، فوری به روی کاغذ خالی می شد،

و می شد با خیال راحت خیلی وقتها انها را خواند ،

وکسی بود که گوش کند،

و همراه شود،

گاهی تعریف کند،

یادش بخیر،

همیشه از این شبها و از این حسها داشتم،

اما زمانی دوستش داشتم،

اما دیگر نه،

اخرین شب عید است،

15 دقیقه مانده تا سیزده ،

و من نمیدانم، این نحسی 13 است که پیش امده؟

یا این سال نکو از نوروزش اینگونه پیداست؟