Saturday, September 19, 2009

رویای سفید

باد و بارون و ابرای سیاه
رویای سفید
نه!
رویای سیاه و سفید
من هردوشو باهم میخوام.

کاش سبک بودم
خیلی سبک
خیلی خیلی سبک
و پنجره رو باز می کردم
و همین الان باد منو میبرد
باد باد باد
تنها دوست قدیمی که هنوز می بینمش
دوستی که وقتی رو نیمکت حیاط میشستم و مینوشتم باهام بود
حالا هم که تنهامو و حیاطمون نیمکت نداره و منم کمتر براش مینویسم پیشم میاد
کاش همه آدمام مثل باد بودن
سبک و آزاد
و اگه در و هم روشون میبستی
اون بیرون دنیا رو برات به رقص میاوردن

گفتم رقص
بزا پنجره رو باز کنم بیاد تو،
منم با باد برقصم.




راستی : کسی هم اینجارو میخونه؟

5 comments:

mona said...

کاش همه آدمام مثل باد بودن
سبک و آزاد

maryam said...

maryam joon kaash savaare baad mishodam mesle oon dooste ghadimit be didanet mioomadam. aziztarin doostaam har kodoom yek tarafan va man baraaye didaneshoon nemidoonam too in 2 hafte che naghsheie berizam. delam gerefte, delam ajib gerefte ast.

شايگان said...

man ke mikhonam :)

غزاله said...

خودتو بسپار دست این باد سبک و بدو بیا پیش من؛ سر راه مریمیم از تهران برش دار و بیار :)

جیگیلی من منتظرتونم ؛ جون غزاله

maryam said...

ghazaleh joon oon maryame balaie man boodam na maryam.sh. man bayad maryamo az Gorgan sare raah barmidaashtam mioomadam:D