آه ای زندگی من از تو لبریزم

اومدم بنویسم،
دلم میخواست با کسی حرف بزنم،
از زندگی که چقدر بازی داره و چقدر بازیهاش قشنگن و چیزهایی که گاهی ناراحتت کردن و رفتن ، حقیقت زندگیت بودن که نمیدونستیشون، همون چیزهایی بودن که خودت خواستیشون یا نخواستیشون.
زندگی رو دوست دارم. زندگیمو دوست دارم .
و هدیه هاشو،
و دلم میخواست از هدیه هایی که برام آورده و منتظره بازشون کنم حرف بزنم.
هدیه هایی که شاید باهم نمی تونم داشته باشمون.
برای همین باید بادقت بازشون کنم.
دلم می خواست بدونم ،
اون هدیه که از همه دوست داشتنی تره برام،
کی میاد روی میزم یا کارت چایزه کدوم یکی از این هدیه ها میتونه باشه :)
اونوقت با اطمینان بیشتری هدیه مو باز میکردم
زندگی ، یه روز اونقدر بهم میدی که راضی بشم
و من باید یه ظرف تمیز و بزرگ بشم تا تمام و کمال در بر بگیرمت و ازت لذت ببرم
بعد همه هدیه ها و آرزو ها
میدونم که بزرگترین نعمت تو زندگی رضایت از خود و زندگیه
زیبا ترین هدیه من از تو زروقت صدام کن من این روزا مثل یه دریاچه ت یه روز آفتابی آرومم و میشنوم .
بخوان سرود زندگیم را که بشنوم
بخوان سرود دلم را
بخوان بخوان !!