راهیست بس دراز

راهیست بس دراز
و من بالاخره رهسپار شدم
بالاخره بعد این همه ایستادن
و تماشا کردن آنان که می روند
من نیز رهسپار شدم
رفتم، تا ببینم
رفتم، تا بیابم
رفتم، تا چه پیش آید
و می دانم که اینبار درست است
می دانم که راه، همان راه است
همان راهی که باید مرا می برد
و می رساند
و راه اگر چه باریک است
و مجال همراهی نیست
اما
مرا شوق همراه است و شور رهنما
و ما پیش می رانیم
... تا چه پیش آید.